Γράφει η Μαριλάντη Γούναρη. 

Μητέρα δικηγόρος. Είναι γνωστό πως η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία έχει περάσει από αρκετούς αγώνες και ακόμη θέλει χρόνο και κόπο να καθιερωθεί.

Στον εργασιακό όμως κόσμο, πως μπορεί η εργαζόμενη γυναίκα να συνεχίσει να μάχεται σ έναν αγώνα δρόμου πλέον για δυο/τρεις ή και τέσσερις ακόμα μικρούς ανθρώπους; Το εξαντλητικά εργασιακά ωράρια, η εργασιακή πίεση -καμία φορά και εργασιακό μπουλινγκ- μπορούν να λυγίζουν τη γυναίκα μαμά;

Η απάντηση είναι συχνά! Πλέον δεν είναι ντροπή να μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι, να κάνουμε τα πρώτα πρωινά μας βήματα μέχρι τον καθρέφτη και να πούμε: «σήμερα νιώθω αδύναμη αλλά θα παλέψω!». Ναι νιώθεις αδύναμη, δεν θα «το κρύψεις κάτω από το χαλί», άλλωστε είσαι και νοικοκυρά.

Η σύγχρονη πλέον γυναίκα πρέπει να σηκωθεί αρκετά νωρίς να ετοιμάσει το παιδί (ή τα παιδιά) της και έπειτα να ξεκινήσει το δικό της σιωπηρό αγώνα.

Σας γνωστοποιώ λοιπόν πως η γυναίκα δικηγόρος, που προσωπικά ομιλώ, πρέπει πάση θυσία να βρίσκεται το αργότερο 9ωρα στις δικαστικές αίθουσες, η καθυστέρηση της δεν συγχωρείται, δεν δικαιολογείται, ερημοδικάζεται.

Τα λάθη της δικηγόρου δεν συγχωρούνται ούτε από το δικαστήριο, ούτε από τον πελάτη , πολλώ δε μάλλον από τον αντίδικο.

Η δικηγόρος πρέπει να είναι τέλεια, να έχει σωστή εμφάνιση, ορθό και καθαρό λόγο ακόμη και αν το προηγούμενο βράδυ στεκόταν μέχρι αργά δίπλα στο παιδί της.

Στη συνέχεια πρέπει να κάνει όλες τις διαδικαστικές εκκρεμότητες και έπειτα στο γραφείο για τον επόμενο δικαστικό αγώνα.

Η παύση εργασιών σημαίνει πολύ αργά το απόγευμα χωρίς να σημαίνει και η παύση των υποχρεώσεων της.

Συνεχίζει πάντα δυνατή και χαρούμενη δίπλα στο παιδί της. Θέλει διακαώς να μάθει πως πήγε στο σχολείο, ποσό έφαγε, τι έφαγε, πως πέρασε τη μέρα του και ύστερα να κάτσει δίπλα του, στήριγμα του.

Και συνεχίζει…

Όλοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο, κανείς όμως να βοηθήσει τη μάνα να πλύνει τα πιάτα και έτσι η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά;

Μια παροιμία λέει «Το αμπέλι, θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη και το καράβι, στο γιαλό, θέλει καραβοκύρη».

Όποτε συνεχίζει η γυναίκα με τα του οίκου της.

Οι δουλειές του σπιτιού είναι κάτι που κάνει μια γυναίκα και κανείς δεν το προσέχει, εκτός αν δεν τις κάνει.

Αργά λοιπόν το βράδυ ίσως καταφέρει και ξεκουραστεί.

Καληνύχτα της λοιπόν.

Α και μπράβο της!